【Move to another page】
Quote
https://ift.tt/2Hhoxhg
The Prodigal Son (painting)
DilletantiAnonymous:
[[File:De_verloren_zoon,_Peter_Paul_Rubens,_(1618),_Koninklijk_Museum_voor_Schone_Kunsten_Antwerpen,_781.jpg|thumb|350px]]
'''''The Prodigal Son''''' is an unsigned 1618 painting by [[Peter Paul Rubens]]. It shows the point in the [[parable of the prodigal son]] (Luke : 15, 11-32) where the protagonist is forced to live as a swine-herd. Preparatory drawings for it survive in the [[Chatsworth House|Chatsworth]] collection and the [[Ashmolean Museum]], whilst the final work was engraved by [[Schelte à Bolswert|Schelte Adamsz. Bolswert]]<ref> Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>.
It is now in the [[Royal Museum of Fine Arts, Antwerp]] as catalogue number 781 - the Museum bought it via the Paris-based art deal Gauchez in 1894. The work was examined during the 2007 Rubens research project<ref> ''De verloren zoon'' werd in 2007 zeer grondig onderzocht in het Rubensonderzoek.<ref>Nico Van Hout, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007</ref><ref> Maartje Beekman, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007</ref><ref> Christine Van Mulders, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007; <nowiki>https://ift.tt/2EOP6ZH>
<!---
== Context ==
De [[De verloren zoon (Bijbel)|parabel van de verloren zoon]] ([[Evangelie volgens Lucas|Lucas]]:15, 11-32) verhaalt de episode waarin de jongste zoon nog voor zijn vaders dood zijn erfdeel opeist. Hij reist naar een verafgelegen land en verkwist er al zijn geld. Door een hongersnood wordt hij gedwongen te overleven als varkenshoeder. Gedwongen door de noodtoestand, komt hij tot inkeer. Hij keert terug naar zijn vader, die hem instant vergiffenis schenkt.<ref><nowiki>https://ift.tt/2Vzao2M> ; Nico Van Hout in bezoekersgids ''Het Gulden Cabinet. Koninklijk Museum bij Rockox te gast'', 2013, p. 55-56; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>
== Beschrijving ==
Het religieuze thema van de verloren zoon bij de zwijnentrog is in feite een detail; een voorwendsel van de [[Barok (stijlperiode)|barokke]] kunstenaar [[Peter Paul Rubens]] om een landelijke scène te schilderen. Hij opteerde voor de laatste bedrijvigheid op het erf bij valavond en reduceerde het onderwerp tot de rechter benedenhoek.<ref>Marcel Maeyer, in ''Musea van België. Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Oude meesters'', 1959, nr. 33 en in 1969 nr. 31; Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref> Een stalknecht, deels verborgen achter een steunbalk, loert achterdochtig naar de verloren zoon die als een halfnaakte bedelaar knielt voor de dienstmeid. De meid giet in een trog het voedsel voor de zwijnen. Het is een duidelijke zinspeling op het feit dat hij zich na zijn losbandige leven als zwijnenhoeder verhuurde om in zijn broodwinning te kunnen voorzien.<ref>Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90.</ref>
Een reeds afgeladen kar staat rechts op het doek. Een hond jaagt de biggetjes van de etende varkens op. Het oog van de toeschouwer glijdt het volledige paneel over dankzij het spel van horizontale, verticale en diagonale lijnen. Het is een gedurfde compositie waarin de meester speelt met diverse gezichtspunten.<ref>''Topstukken'', 2005; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90.</ref> De blik van de toeschouwer wordt eerst naar de paarden en hun stalknecht getrokken. Van daar dwaalt hij af naar de personages met de kaarsen en ten slotte, langs de koeien en de hongerige varkens, tot de verloren zoon en dienstmeid.<ref></ref> De dieren verzinnebeelden ondeugden en refereren naar het zondige gedrag van de verloren zoon of de mens in het algemeen.<ref>Nico Van Hout in bezoekersgids ''Het Gulden Cabinet. Koninklijk Museum bij Rockox te gast'', 2013, p. 55-56.</ref>
Rubens' stal met open doorgang is zeer realistisch geschilderd. Toch weten kunstwetenschappers dat hij geen bestaande stal schilderde. De vele motieven die voorkomen in het werk, zoals het landbouwalaam, de handelingen van de knechten en de dieren, schetste hij in aparte studies op het platteland. Hij bewaarde de schetsen in zijn atelier en om te kunnen hergebruiken in andere composities. Zo ook met de boerenkar op dit werk. Het talent van de kunstenaar blijkt uit het feit dat hij de vele apart geschetste onderdelen kon samenvoegen tot een holistisch, logisch geheel.<ref><nowiki>https://ift.tt/2Vzao2M>
<nowiki>;</nowiki> Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; Marcel Maeyer, in ''Musea van België. Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Oude meesters'', 1959, nr. 33 en in 1969 nr. 31.</ref>
Els Maréchal typeerde ''De verloren zoon'' als een schilderij op mensenmaat. Ze kwam niet enkel door het gebruikte formaat – dat net geschikt lijkt voor een huiskamer – tot die conclusie, maar ook door het rustige, overwegend bruine palet met enorme variatie aan aarde-getinte tonaliteiten.<ref>Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; ''Topstukken'', 2005.</ref> Naar de mening van Yolande Deckers, voormalig hoofd collectiebeheer van het [[Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen|KMSKA]], en Rubenskenner [[Frans Baudouin]] was het één van Rubens' mooiste landelijke schilderijen.<ref>Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>
--->
== Bibliography==
*M. Beekman, S. Farnell, N. Van Hout en C. Van Mulders, 'Rubens Revealed: The Prodigal Son by Peter Paul Rubens' in Rubensbulletin 1 (2007). Webpublicatie.
* A.J.J. Delen, in Koninklijk Museum voor Schone Kunsten - Antwerpen. Beschrijvende Catalogus. I. Oude meesters, 1948, p. 229.
* Glück-Haberditzl, nr. 94. Delen, Teekeningen van Vlaamsche Meesters, blz. 103, pl. LVIII. 67.
==References==
<references />
[[category:Paintings of the Royal Museum of Fine Arts, Antwerp]]
[[category:Paintings by Peter Paul Rubens]]
[[category:1618 paintings]]
'''''The Prodigal Son''''' is an unsigned 1618 painting by [[Peter Paul Rubens]]. It shows the point in the [[parable of the prodigal son]] (Luke : 15, 11-32) where the protagonist is forced to live as a swine-herd. Preparatory drawings for it survive in the [[Chatsworth House|Chatsworth]] collection and the [[Ashmolean Museum]], whilst the final work was engraved by [[Schelte à Bolswert|Schelte Adamsz. Bolswert]]<ref> Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>.
It is now in the [[Royal Museum of Fine Arts, Antwerp]] as catalogue number 781 - the Museum bought it via the Paris-based art deal Gauchez in 1894. The work was examined during the 2007 Rubens research project<ref> ''De verloren zoon'' werd in 2007 zeer grondig onderzocht in het Rubensonderzoek.<ref>Nico Van Hout, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007</ref><ref> Maartje Beekman, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007</ref><ref> Christine Van Mulders, in ''Rubensbulletin Jaargang I. De verloren zoon'', 2007; <nowiki>https://ift.tt/2EOP6ZH>
<!---
== Context ==
De [[De verloren zoon (Bijbel)|parabel van de verloren zoon]] ([[Evangelie volgens Lucas|Lucas]]:15, 11-32) verhaalt de episode waarin de jongste zoon nog voor zijn vaders dood zijn erfdeel opeist. Hij reist naar een verafgelegen land en verkwist er al zijn geld. Door een hongersnood wordt hij gedwongen te overleven als varkenshoeder. Gedwongen door de noodtoestand, komt hij tot inkeer. Hij keert terug naar zijn vader, die hem instant vergiffenis schenkt.<ref><nowiki>https://ift.tt/2Vzao2M> ; Nico Van Hout in bezoekersgids ''Het Gulden Cabinet. Koninklijk Museum bij Rockox te gast'', 2013, p. 55-56; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>
== Beschrijving ==
Het religieuze thema van de verloren zoon bij de zwijnentrog is in feite een detail; een voorwendsel van de [[Barok (stijlperiode)|barokke]] kunstenaar [[Peter Paul Rubens]] om een landelijke scène te schilderen. Hij opteerde voor de laatste bedrijvigheid op het erf bij valavond en reduceerde het onderwerp tot de rechter benedenhoek.<ref>Marcel Maeyer, in ''Musea van België. Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Oude meesters'', 1959, nr. 33 en in 1969 nr. 31; Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref> Een stalknecht, deels verborgen achter een steunbalk, loert achterdochtig naar de verloren zoon die als een halfnaakte bedelaar knielt voor de dienstmeid. De meid giet in een trog het voedsel voor de zwijnen. Het is een duidelijke zinspeling op het feit dat hij zich na zijn losbandige leven als zwijnenhoeder verhuurde om in zijn broodwinning te kunnen voorzien.<ref>Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90.</ref>
Een reeds afgeladen kar staat rechts op het doek. Een hond jaagt de biggetjes van de etende varkens op. Het oog van de toeschouwer glijdt het volledige paneel over dankzij het spel van horizontale, verticale en diagonale lijnen. Het is een gedurfde compositie waarin de meester speelt met diverse gezichtspunten.<ref>''Topstukken'', 2005; Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90.</ref> De blik van de toeschouwer wordt eerst naar de paarden en hun stalknecht getrokken. Van daar dwaalt hij af naar de personages met de kaarsen en ten slotte, langs de koeien en de hongerige varkens, tot de verloren zoon en dienstmeid.<ref></ref> De dieren verzinnebeelden ondeugden en refereren naar het zondige gedrag van de verloren zoon of de mens in het algemeen.<ref>Nico Van Hout in bezoekersgids ''Het Gulden Cabinet. Koninklijk Museum bij Rockox te gast'', 2013, p. 55-56.</ref>
Rubens' stal met open doorgang is zeer realistisch geschilderd. Toch weten kunstwetenschappers dat hij geen bestaande stal schilderde. De vele motieven die voorkomen in het werk, zoals het landbouwalaam, de handelingen van de knechten en de dieren, schetste hij in aparte studies op het platteland. Hij bewaarde de schetsen in zijn atelier en om te kunnen hergebruiken in andere composities. Zo ook met de boerenkar op dit werk. Het talent van de kunstenaar blijkt uit het feit dat hij de vele apart geschetste onderdelen kon samenvoegen tot een holistisch, logisch geheel.<ref><nowiki>https://ift.tt/2Vzao2M>
<nowiki>;</nowiki> Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; Marcel Maeyer, in ''Musea van België. Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen. Oude meesters'', 1959, nr. 33 en in 1969 nr. 31.</ref>
Els Maréchal typeerde ''De verloren zoon'' als een schilderij op mensenmaat. Ze kwam niet enkel door het gebruikte formaat – dat net geschikt lijkt voor een huiskamer – tot die conclusie, maar ook door het rustige, overwegend bruine palet met enorme variatie aan aarde-getinte tonaliteiten.<ref>Els Maréchal in ''Het Museumboek. Hoogtepunten uit de verzameling'', 2003, p. 90; ''Topstukken'', 2005.</ref> Naar de mening van Yolande Deckers, voormalig hoofd collectiebeheer van het [[Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen|KMSKA]], en Rubenskenner [[Frans Baudouin]] was het één van Rubens' mooiste landelijke schilderijen.<ref>Yolande Deckers in ''P.P. Rubens. Catalogus KMSKA. Schilderijen - olieverfschetsen'', 1990, p. 46-47.</ref>
--->
== Bibliography==
*M. Beekman, S. Farnell, N. Van Hout en C. Van Mulders, 'Rubens Revealed: The Prodigal Son by Peter Paul Rubens' in Rubensbulletin 1 (2007). Webpublicatie.
* A.J.J. Delen, in Koninklijk Museum voor Schone Kunsten - Antwerpen. Beschrijvende Catalogus. I. Oude meesters, 1948, p. 229.
* Glück-Haberditzl, nr. 94. Delen, Teekeningen van Vlaamsche Meesters, blz. 103, pl. LVIII. 67.
==References==
<references />
[[category:Paintings of the Royal Museum of Fine Arts, Antwerp]]
[[category:Paintings by Peter Paul Rubens]]
[[category:1618 paintings]]
March 06, 2019 at 07:05AM
